Ze rolde ooit per ongeluk de detachering in, maar spijt heeft ze er niet van. Zeker niet sinds ze bij Flexwise werkt. “Wat een gave gasten, dacht ik tijdens het kennismakingsgesprek. Het beeld van toen klopt nog steeds”, vertelt Lisa Tannous-Lankwarden, senior adviseur sociaal domein.
“Ik had iedere mogelijke vraag voorbereid voor het kennismakingsgesprek. Maar ik hoefde me niet te verkopen aan hen, zíj verkochten Flexwise aan mij. De rollen waren omgedraaid. Jeroen en Joost van Flexwise waren professioneel, maar ook heel benaderbaar. Wat een gave gasten dacht ik.” Lisa is nog altijd enthousiast over die eerste kennismaking.
Wat lijkt je leuk?
Vooral de manier van werken spreekt Lisa erg aan. “Flexwise weet wat voor soort opdrachten goed bij mij passen. Zij houden in de gaten wat er vrijkomt bij gemeenten en als ik aangeef dat ik graag wil veranderen van opdrachtgever, dan bieden ze me twee of drie vacatures aan die mij aanspreken. Ze zeggen eerlijk: deze opdracht is dichterbij huis, maar deze is misschien iets uitdagender. En dan is de vraag aan mij: ‘Wat lijkt je leuk?’ Je doet het echt samen en dat vind ik fijn.”
“Mensen zijn na 3 maanden vaak vergeten dat ik extern ben”
Vlak na haar studie rolde ze “per ongeluk” de detachering in. “Ik volgde een traineeship via een detacheringsbureau. Daarna ging ik als adviseur aan de slag via een ander detacheringsbureau. Ik ontdekte dat ik het tof vind om eens in de zoveel tijd te wisselen van opdrachtgever. Je krijgt de kans om in nieuwe keukens te kijken. Het voordeel is trouwens ook meteen een nadeel. Ik vind het iedere keer weer lastig om de collega’s achter te laten. Dan kom ik bij een nieuwe opdracht en moet ik weer ontdekken hoe de printer werkt. En dan denk ik: waarom doe ik dit? Maar dat duurt maar even. Ik burger gemakkelijk in. Mensen zijn na 3 maanden vaak vergeten dat ik extern ben.”
“Bovendien kun je als externe niet vastroesten”, vindt Lisa. “Je blijft objectiever en kunt bij processen met grote ogen vragen: ‘Waarom doen we dit eigenlijk zo? Dat is toch helemaal niet handig?’ Dat helpt in je rol als adviseur. Je kunt af en toe net iets scherpere vragen stellen.”
Een beleidsbijbel schrijven
Soms leveren die vragen weer een nieuw project op. Samen met een collega schrijft Lisa een handboek voor de beleidsafdeling van de SED organisatie, waarvoor ze momenteel werk. De SED organisatie bestaat uit drie gemeentes: Stede Broec, Enkhuizen en Drechterland. “We noemen het gekscherend onze beleidsbijbel. Meer dan 70 pagina’s met pure basiskennis voor nieuwe en ervaren beleidsmedewerkers. Over de lokale en regionale lijnen tot en met de planning & control cyclus. Want ook de ervaren beleidsmedewerker denkt weleens ‘Hoe zat het ook alweer?’.”
“Als senior adviseur zoek ik altijd de middenweg tussen alle opinies”
Al tijdens haar studie wist ze dat ze voor gemeenten wilde werken. “Mijn stage liep ik bij het antidiscriminatiebureau. De stichting had een belangrijke agenda, maar het is maar één agenda. Terwijl er in het veld veel meer spelers zijn. Als senior adviseur sociaal domein zoek ik altijd de middenweg tussen alle opinies. Ook als de gemoederen hoog oplopen. Ik vind het belangrijk om mensen mee te nemen in een verhaal. Als je mensen het hoe en waarom goed uitlegt en eerlijk bent over verwachtingen, dan kom je heel ver. Bovendien heb je in de lokale politiek de ruimte om oplossingen te bedenken die aansluiten bij lokale behoeften. Daar geniet ik van”, stelt Lisa.
Zaken worden sneller explosief
Wel merkt ze dat sociale media de druk op wethouders en ambtenaren vergroot. “Er is een bepaalde zenuwachtigheid ingeslopen. Daar moet je als adviseur rekening mee houden. Zaken worden sneller explosief. Er is een post op Facebook, de lokale krant pakt het op en even later wordt het onderwerp breed uitgemeten in de regionale media. Terwijl de bron, het bericht op Facebook, niet blijkt te kloppen. Als adviseur moet ik dan uitleggen waarom we even een stap terug moeten doen. Ik zie het als mijn taak om een wethouder te helpen de situatie uit te leggen aan burgers. Dat vind ik mooi aan mijn werk.”
Het is een bepaald slag mensen
“Ik hou van verwachtingsmanagement, realiteitszin en eerlijk zijn. En dat vind ik ook bij Flexwise”, vertelt Lisa. “Ik weet dat ik mijn vakgroepmanager Jeroen altijd kan bellen of appen, mocht het eens niet lekker gaan. Dan zal Jeroen zeggen: laten we samen kijken wat we eraan kunnen doen. Het is eigenlijk best gek. Ik ging werken bij een detacheringsbureau in coronatijd, waardoor we elkaar bijna niet konden zien. Toch voelde ik bij het allereerste uitje meteen dat we collega’s zijn. Het is een bepaald slag mensen. Toen ik binnen kwam riepen mijn collega’s: ‘Hé, jij bent Lisa.’ Vervolgens trokken ze er een stoel bij en begonnen we te kletsen. Lekker karten en elkaar uitdagen. Er was meteen lol.”
